Affetmek Olgunluk mu? Edebiyatın Kalbinde Bir Kavrayış Kelimenin her hâli bir dünyayı taşır; bazı kelimeler ise bir çağın vicdanını. Affetmek kelimesi, tıpkı kalemle çizilmiş bir yara izi gibidir — derin, anlamlı ve dönüştürücüdür. Edebiyatçılar, yüzyıllardır bu kelimenin içindeki yankıyı duymaya çalışmışlardır. Çünkü kelimeler yalnızca anlatmaz; aynı zamanda iyileştirir, onarır, bazen de suskunlukla konuşur. “Affetmek olgunluk mu?” sorusu da, tam bu sessizliğin içinde yankılanan bir vicdan sorusudur. Bir Ruh Eylemi Olarak Affetmek Affetmek, yalnızca birini bağışlamak değildir; kendini yeniden var etmenin edebi hâlidir. Dostoyevski’nin Suç ve Ceza’sında Raskolnikov’un vicdan azabı, aslında kendi affını arayışıdır. Suçun kefareti yalnızca cezayla değil, affedilme arzusuyla…
8 Yorum